1 Um dia Zitt hàt d’r Kenig Herodes àg’fànga g’wessi Metgleder vu d’r Gemeinda zu messhàndla.
2 Ar hàt Jakobus, d’r Brüader vum Johànnes, met d’m Schwart umbrenga loo.
3 Un wun ar g’sah hat dàss dàs en da Juda g’fàllt, hàt ar wieterscht g’màcht un hàt Petrüs g’fànga g’numma. As esch g’see en da Tag vum ungesäuerta Brot.
4 Wun ar ehna ergreffa kà hàt, hàt ar’ na en s’G’fagnis g’worfa un hàt d’r Uftràg ga, en viar Wàcha vu je viar Mànn, ehna zu bewàcha. Denn ar hàt sech vorg’numma, ehna noch’m Oschterfascht vor s’ Volk zu stella.
5 Petrüs esch em G’fangnis feschtg’hàlta wura; àwer di G’meinda hàt fer ehna, ohna Unterbrachung, zu Gott gebata.
6 En d’r Nàcht vor às d’r Herodes ehna hàt wella vorstella, hàt d’r Petrüs zwescha zwei Soldàta g’schlofa met zwei Ketta g’fesselt un di Wàch vor d’r Ter hàt s’G’fangnis g’hiata.
7 Un pletzlig esch a Angel vum Herr inakumma un di Zell esch met Liacht g’fellt wura; un ar hàt em Petrüs àn sini Sieta a Schlàg gaa, hàt ehna verweckt un g’sait : Schnall, stànd uf ! Un d’ Ketta sen vu sina Hand g’fàlla.
8 D’r Angel hàt zu ehm g’sait: Lèg d’r Gertel un dini Schüah àà ! Ar hàt dàs g’màcht. D’r Angel hàt zu ehm g’sait : Werf dina Màntel ewer dech un folg mer !
9 Petrüs esch ehm nog’folgt un hàt net g’wesst dàss dàs di Werkligkeit esch wàs durch d’r Angel g’schah esch, sundern hàt g’meint as esch a Erschienung.
10 Si sen durch di erscht un di zweit Wàcha gànga un zum iesiga Tor kumma wun zu d’r Stàdt fiahrt; dàs esch salwer ufganga vor ehna. Si sen uf d’ Stross, sen g’loffa bis àn si And un pletzlig hàt ehna d’r Angel verloo.
11 Petrüs esch zu sech kumma un hàt g’sait: Jetzt weiss ech wàhrhàftig dàss d’r Herr sina Angel g’scheckt hàt fer mech üs d’r Hànd vum Herodes zu erretta, un vor àllem vor dam wàs s’jüdischa Volk erwàrtet hàt.
12 Noch dam às ar sech b’sunna g’hà hàt, esch ar zu Marias Hüs gànga, d’Müater vum Johànnes met’m Bienàma Markus, wu viel binànder g’see sen un gebata han.
13 Wun ar àn s’ Hoftor geklopft hàt esch a Màgd, nàmens Rhode kumma, fer zu heera wer do esch.
14 wu si di Stemm vum Petrüs erkennt hàt, hàt si vor Fraid s’Tor net ufg’màcht, esch en s’Hüs g’rennt un hàt verkenda : d’r Petrüs steht vor’m Tor.
15 Si han ehra g’àntworta: Dü besch vu Senna. Doch si hàt druf b’stànda, as esch a so. Do han si g’sprocha: Dàs esch a Angel.
16 Petrüs hàt awer witerscht g’klopft. Wu si ufg’màcht han un ehna g’sah han, han si sech entsetzt.
17 Ar àwer hàt met d’r Hànd g’wunka si solla schwiega un hàt ehna verkenda wia d’r Herr ehna üs’em G’fangnis g’fiahrt hàt, un hàt g’sait:Verkenda dàs em Jakobus un en da Briader. Uf dàs hé esch ar furt àn a àndra Ort gànga.
18 Wun’s Tàg wura esch, esch a grossi Verwerrung unter da Soldàta entstànda : Wàs esch wohl met d’m Petrüs g’schah ?
19 Âls Herodes ehna hàt wella hola loo un ehna net g’funda hàt, hat ar di Wàcha verheert un hàt si àbfiahra loo. D’rno esch ar vu Judäa àwa noch Cäsarea gezoga un esch a zittlàng dert geblewa.